Proeven en Geloven

Lieve hemel, nee toch! Ik loop gauw naar de keuken en stop een vers warm knakworstcroissantje in mijn mond. Ik heb er al drie op, twee proefexemplaren niet meegerekend. Zoonlief is net naar boven vertrokken met een bordje met vijf er op. Ik heb net de blog van Eke Brouwers gelezen, waarin zij 11 vragen beantwoordt, waarmee wij haar een beetje beter leren kennen. Ze was namelijk genomineerd voor de Sunshine Blogger Award 2018*, en onder de door haar beantwoorde vragen staat een lijstje waarin zij op haar beurt 11 blogs nomineert (en 11 vragen stelt). Het zou grappig zijn als ik daartussen stond, dacht ik, maar dat is natuurlijk helemáál niet zo (stop nog een worstenbroodje in mijn mond). Maar daar zie ik plots mijn naam staan. Hoe leuk is het, dat iemand zomaar aan je denkt. En daarmee het zonlicht doet schijnen (dat op deze sombere aprildag extra aangenaam is). In ieder geval een worstenbroodje waard! 11 Vragen beantwoorden 1. Wat zou je willen worden of zijn als er geen

Wat een heerlijk zonnetje hadden we vandaag! Zelfs nog beter dan gisteren, zaterdag. Vanochtend op de fiets had ik nog handschoenen aan! De middag eindigde op het terras van Van der Valk Biltse Hoek, met een biertje op een zonovergoten terras. Een  La Trappe, het enige trappistenwitbier ter wereld . Tijdens een zondags wandelingetje op landgoed Beerschoten had ik graag het unicum aan mijn gezin willen vertellen dat ik die morgen in de kerk had beleefd. Wat een spijt zouden mijn mannen wel niet hebben, dat ze er niet bij waren geweest! Maar ik kwam niet zo goed tussen het gemopper van onze tiener - ik hoop dat hij dit niet leest! Pas toen hij naar huis was en wij dus op bovengenoemd terras beland waren - zelfs beloften aan een ijsje of een cola met citroen konden hem na de wandeling niet tot een terrasje overhalen - kwam ik ertoe aan mijn man te vertellen, dat er vandaag geen preek was. De reden was dat de pastoor een flinke heesheid had opgelopen na een stuk of vijf vieringen

Vorige keer had ik het over  de rattenvanger van Hamelen . Als kind had ik twee of drie platen van de televisieserie. Waar ze gebleven zijn, Joost mag het weten. Ik heb ze grijsgedraaid, en nu zitten er een paar liedjes half, of zelfs helemaal, in mijn hoofd. Net als vele andere liedjes, waar ik als tiener ook maar graag naar luisterde: platen van mijn ouders van de Beatles, de Stones, Pink Floyd en Janis Joplin. Daar voegde ik zelf nog The Doors, Nina Hagen, Supertramp en Alpha Blondie and the Wailers aan toe. Twintig jaar geleden begon het, in de tijd van mijn bekering. Ze begonnen naar boven te borrelen, de liedjes. Ik kan me herinneren dat ik soms niet meer kon ophouden met zingen. Al mijn emoties, alles wat er gebeurde, je kon het zo gek niet bedenken of ik had er wel een passend liedje voor. Zo is daar het liedje ' Ach, ach rattenvanger ', dat vandaag in mijn hoofd zat, na de rat die we eergisteren zagen. Ik zong het, zachtjes, op het ritme van de voetstappen van mijn

Goh mensen, geen 40-dagen-aftelcijfers meer in de titel! Dat is even wennen. Vanochtend verliet ik, gesterkt door twee stukken zelfgebakken cake (appel en jam) en in het bezit van een doggy-zakje met daarin nog enkele plakken kruidencake voor thuis, de kerk. Door het miezerige weer dat net niet echt nat was naar huis, naar de warme broodjes en de koffie die daar (inderdaad, nog meer koffie) op mij wachtten. Na de lunch de tekst bestudeerd van mijn nieuwste lievelingsnummer, The fiddler on the deck (kom ik een andere keer op terug). Wat vreemds meegemaakt. Toen we terugreden van een bezoekje aan schoonmama, zagen we midden op de weg een stel meiden staan. 'Een egel', zei mijn man. 'Doe de deur open.' Veel zin had dat niet, want ook door een open deur kan je niet heen kijken. Ik stapte dus voorzichtig uit en tuurde over het open portier heen naar de grond. Het is een rat. Hij leeft nog, maar hij beweegt niet, ik denk omdat hij is geschrokken van een andere auto