Doorgaan naar hoofdcontent

Een positief zelfbeeld - hoe bouw je dat op? (18/40)

Ik ken een jongedame - ik zal geen namen noemen - die een foto van zichzelf op een 'hij vindt me leuk, hij vindt me niet leuk' pagina had gezet. De pagina heette anders, ik weet niet meer hoe maar ik wil er geen reclame voor maken dus noem ik hem gewoon zo. Onder je foto kunnen mensen intypen wat ze van jou vinden. De reacties zijn onder te verdelen in twee categorieën. Óf ze willen bepaalde dingen met je doen, óf ze willen deze dingen absoluut niet met je doen. Beide meningen worden met even krachtige woorden omschreven, die ik niet zal herhalen.

Ik heb één tip voor een positief zelfbeeld en die vind je onderaan. Maar eerst wat gedachten aan de hand van bovenstaande situatie.


Ik heb aan deze jongedame gevraagd wat ze daar nu leuk aan vindt. Het stomme commentaar wuift ze gewoon weg, dat kan haar niets schelen, zegt ze. Het 'positieve' commentaar vindt ze leuk om te horen. Dat is alles. Ik kan maar moeilijk geloven dat ze er zo weinig waarde aan hecht, waarom doet ze dan die moeite?

Veel mensen zullen denken, en zeggen, ach, die jeugd van tegenwoordig.

Ik niet. Ik denk: die ouwelui! Waarom hebben ze ons een wereld nagelaten waarin dit normaal is? Met tv-schermen die terugpraten. Jij ziet niet alleen de wereld, maar je krijgt ook te zien wat de hele wereld van jóu vindt. Omdat ik inmiddels bijna meer bij de ouwelui dan bij de jongelui hoor, vraag ik me af: waarom laten wij dit aan onze kinderen na? Valt het voor ons onder het kopje 'vrijheid'? Doen wat je zelf leuk vindt?

Nu snap ik best wel dat je in je eentje niet de wereld kunt veranderen, al schijnt het iemand weleens gelukt te zijn in een ver verleden. Maar hoe zit het met de waardigheid van de vrouw? En waarom beschermen wij die niet meer?

Of, in iets modernere bewoordingen: hoe zit het met onze eigenwaarde en ons zelfbeeld? (dit geldt ook voor mannen)

Is eigenwaarde gewoon een mening die je over jezelf hebt, zoals anderen een mening over jou hebben?

Je moeder en je beste vriendin vinden je misschien heel leuk, lief en grappig, maarja, dat is hún mening, en dus ook maar relatief en de rest van de wereld kan wel iets heel anders vinden.

Maar hóe bouw je dan een positief zelfbeeld op, en hoe help je (bijvoorbeeld) je kinderen dat op te bouwen?


Er gonzen allerlei vage adviezen in tijdschriften en op social media, zoals 'doen waar je zin in hebt' en 'je van niemand iets van aantrekken'.

In onze samenleving worden mensen gezien als toevallig geëvolueerde apen (bron: lagere school). Maar als je ook maar een beetje beschaving nastreeft is dat dus best lastig. Stel je voor dat je kind in een hele klas vol van die toevallig geëvolueerde apen zit, die ook nog eens niet volwassen zijn. Dan kan je eigenlijk ook niet eens verwachten dat ze zich netjes gedragen. En voor je het weet ben je weer terug in het stadium van de apen.

Als je van jongs af aan leert dat je toevallig ontstaan bent, zonder doel, net als de rest van de mensheid, en dus niet méér bent dan een toevallig samenraapsel van atomen, als je thuis hoort dat je misschien niet eens gewild, niet 'gepland' bent, als je als volwassene (vindt dat je) mislukt bent in je carrière, dat je hebt gefaald als ouder of als partner, dan ben je misschien geneigd een optelsom te maken van al je goede en slechte kanten.


En deze som kan negatief uitvallen.


Het meest zinnige dat ik ooit heb gehoord wat betreft zelfbeeld, is dat er een God is die de mens gemaakt en gewild heeft, iederéén. We zijn allemáál door God persoonlijk gemaakt en gewild. Dat geeft een heel ander zelfbeeld en een ander mensbeeld.


Dat scheelt een hoop rekenwerk.


En zeg nou zelf, daar kan toch geen toevallig ontstane materie, geen ontwikkelde mensaap, en geen tot prins gezoende kikker tegenop?



Dit is dag 18 van 40 dagen bloggen.

Deze post is eerder verschenen tijdens de 40 dagen bloggen in 2017.

Reacties

  1. Wel dit is heel makkelijk.

    Over het eerste:

    Oordeel en veroordeel niet!
    Heel social media oordeelt en veroordeeld wel.
    Vandaar dat ik niet meer op Facebook en Twitter zit.
    En al helemaal niet op Hyves! 😜

    Ik weet uit ervaring dat dit moeilijk is maar als je de kinderen volgens dit principe opvoedt, venster je de wereld.

    Over het laatste:

    Er is er maar Een die oordeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Er, ja, maar ik had het juist over mensen die niet in een God geloven. Die hun zelfvertrouwen dus niet kunnen halen uit het vertrouwen gewild en geliefd door een Schepper. Die het moeten doen met de toevalligheid van hun bestaan, en de onderhevigheid aan evolutie. Als je niet sterk/slim/goed genoeg bent sterf je vanzelf uit, alleen de winnaars overleven.

    Zelf zit ik wel op Facebook, maar niet op Twitter. Wel lees ik veel te veel blogjes :-(. Ik denk een beetje andersom. In plaats van alleen maar zelf negatief beïnvloed te worden, probeer ik juist een ander geluid te laten horen. Misschien dat mensen dan es denken, een geloof dat zelfvertrouwen geeft, dát is zo gek nog niet! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat doe je goed!
    ALLES wat je VOEDT GROEIT!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zoals jij gelooft dat er één God die ons al-le-maal gemaakt heeft, zo vind ook ik het een fijne gedachte dat we, uiteindelijk, allemaal maar mensen zijn, ook al zien we er misschien anders uit. Dat is nu eenmaal bepaald door 'de natuur' of een hogere macht, 't is eender. Want die genen dat blijft toch iets bijzonders en speciaals, welk geloof je ook volgt...
    Meedoen op zo'n vind ik leuk/vind ik niet leuk pagina zou absoluut niet goed zijn voor mijn eigenwaarde want bij mij weegt negatieve commentaar veel zwaarder door dan positieve. Chapeau dat dat meisje daar precies geen last van had!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Allemaal mensen en allemaal uniek, met bijpassend genenpakket, ja hoe bijzonder!

      Bij mij zouden de negatieve reacties ook meer blijven hangen vrees ik. Je hebt gelijk dat het te prijzen is als je dat zo van je af laat glijden!

      Verwijderen

Een reactie posten

Laat hier je reactie achter