IJdelheid der ijdelheden

By Hieronymus Bosch (circa 1450–1516)
Table of the mortal sins (superbia)

Dat was serious talk gisteren. Maar zo ziet het leven er soms uit. En het is juist de ijdelheid, het laagje vernis, dat steeds verbloemt hoe het echt met ons gaat.

Dat laagje van 'hoe vindt de buitenwereld me?'. Krijg ik genoeg likes? Dat laagje dat nooit vraagt waar het nou echt om gaat, of hoe het nou echt met je gaat. Dat kan een mooi of een lelijk laagje zijn, als er maar geen zonlicht doorheen komt.

Maar on a lighter note.

Onderstaand deel van een schilderij van Jeroen Bosch, ik weet niet wat het moet voorstellen, maar ik dacht zoiets:

(snavelbek) hé, jij daar, wat doe jij nog met dat boek! Boeken zijn onzin, ijdelheid, geloof jij daar nog in?


Nee, kijk eens wat ik hier heb, een krant! Die verkondigt vandaag de waarheid! Kijk maar, elke dag een nieuwe! Jij met je stoffige boeken in dat stoffige hok van je, kom daar nou eens uit en ontdek de echte wereld!

De mol met zijn rode borstje begrijpt niets van het gesprek. Hij spreekt geen mensentaal.

(snavelbek) Zeg wie is die haast onzichtbare persoon achter jullie? Kan die niet wegwezen want twee tegen één is gemeen!

(Muts) Nou, hehehe, dat kan je wel willen, maar dan vraag je hem dat zelf maar.  En bovendien is het drie tegen één, ken je niet tellen

(snavelbek) Kan niet-t-t-t, kan niet-t-t, haast haast haast. Maar als ik morgen terugkom heerst er orde in je hok.

En hij schuifelt weg.

Muts denkt bij zichzelf: 'wat zou íe daarmee bedoelen'... , terwijl hij de hinkende schaatsende gestalte nastaart. Die schaatsen ziet hij nu pas... o, was het dan een antroposoof? Maar die hebben toch geen flaporen, gekruiste snavels en bochels?

Muts snapt er niets meer van.

Mol schuifelt weg. Genoeg licht voor vandaag. Terug naar zijn hol.

Aile gauche la tentation de saint antoine museu nacional de arte antiga hieronymus bosch