Vanmorgen bij de woensdagviering geweest. Te horen gekregen dat het lastig kan worden om na de dienst te trouwen in verband met conciërge en kerst. En met kerst is er ook geen koffiedrinken. Dan kunnen we ook geen taart serveren. Maar als we een kleine viering na de dienst doen, dan kunnen we dat thuis doen.
Zoals ik het zie trouw je ook voor de kerkgemeenschap en de wereld. STUD ziet het meer als privé-aangelegenheid. Ik dacht een huwelijk is, net als een begrafenis, een reünie van mensen die je kent en gekend hebt. Dan leek een huwelijk me een leukere gelegenheid om iedereen eens uit te nodigen. En ik dacht rond de kerst, dan wil je toch met familie en vrienden zijn. Dat blijkt ook zo, maar die afspraken lagen voor de meesten al vast. En enkele mensen willen sowieso niet naar de kerk komen.
Het komt nu wel dichtbij. Ik denk steeds aan Maria, die onderweg was, moe werd en wilde rusten maar er was nergens plaats in de herberg. 'Pak je weg voor mijn deur, en verder geen gezeur!'. Dat is natuurlijk veel erger dan waar ik nu doorheen ga. Ik heb lekker een dak en een bed en een maaltijd, witlof vanavond met ham en kaas. Het hoe en wat van mijn aanstaande huwelijk blijft alleen steeds maar veranderen. Maar Maria droeg haar situatie met waardigheid en ze vertrouwde op God. En Jozef ook, die zal zich erg verantwoordelijk gevoeld hebben voor zijn (aanstaande) vrouw en haar kostbare last.
Zoals ik het zie trouw je ook voor de kerkgemeenschap en de wereld. STUD ziet het meer als privé-aangelegenheid. Ik dacht een huwelijk is, net als een begrafenis, een reünie van mensen die je kent en gekend hebt. Dan leek een huwelijk me een leukere gelegenheid om iedereen eens uit te nodigen. En ik dacht rond de kerst, dan wil je toch met familie en vrienden zijn. Dat blijkt ook zo, maar die afspraken lagen voor de meesten al vast. En enkele mensen willen sowieso niet naar de kerk komen.
Het komt nu wel dichtbij. Ik denk steeds aan Maria, die onderweg was, moe werd en wilde rusten maar er was nergens plaats in de herberg. 'Pak je weg voor mijn deur, en verder geen gezeur!'. Dat is natuurlijk veel erger dan waar ik nu doorheen ga. Ik heb lekker een dak en een bed en een maaltijd, witlof vanavond met ham en kaas. Het hoe en wat van mijn aanstaande huwelijk blijft alleen steeds maar veranderen. Maar Maria droeg haar situatie met waardigheid en ze vertrouwde op God. En Jozef ook, die zal zich erg verantwoordelijk gevoeld hebben voor zijn (aanstaande) vrouw en haar kostbare last.