Doorgaan naar hoofdcontent

Verjaardag en de biecht

Vandaag ben ik jarig. Dat vind ik altijd wat. Dit jaar kan ik het ook niet vieren want deze dagen zitten volgepropt met feesten. Vanavond hebben we een bijeenkomst over het vormsel dat Bud dit najaar gaat krijgen. Vanmorgen een uitje naar keus gekregen van the boys (kan niet kiezen, allemaal leuk). Aardbeienkwarktaart gemaakt (hoeft niet in de oven en iedereen vindt dat lekker, althans bijna). Ik maak nog een andere blog met foto's want ik zit nu op de iPad.

Is dat al het nieuws? Nou nee, en nieuws is het ook niet. Maar ik heb wel ander nieuws. Ik heb gister gebiecht. EINDELIJK. Werd tijd, zouden sommigen zeggen, na bijna 13 jaar katholiek te zijn. O nee, zeggen vast anderen, ben je al zo ver geïndoctrineerd door die papen?

De eerste jaren na mijn doop verkeerde ik in onwetendheid omtrent de biecht. In mijn kerk werd deze niet zo gebezigd, alleen in de vastentijd. En dat op een gegeven moment zelfs niet meer. 'k heb de biechtstoel  gezien en weet dat we er één hebben, maar hij wordt niet meer gebruikt dat wil zeggen behalve als opslagplek voor een steekwagen en enkele vuurpotten.

Maar af en toe kom je nog 'ouderwetse' gelovigen tegen, die zich druk maken over de zonde. En helemaal zeker over hoe schoon mijn lei is was ik ook niet. Met de doop worden je zonden weggewassen, maar dat besefte ik toen niet echt. En dat is ook alweer dertien jaar geleden. 'k Heb op zijn minst ongehuwd samengewoond.

Dus het moest er maar eens van komen. En welke dag beter dan de dag voor je verjaardag? Als ik ongewoon blij ben vandaag, dan zeg ik gewoon 'ik ben jarig!'. 'k Heb een schone lei!